FCE Onkerzele - KVVVA

Verslag

Zondagvoormiddag 21 december 2008, Voetbal Marginal @ Manolito-Arena
Een verplaatsing naar de Manolito-boys zorgt altijd wel voor enige verrassingen en ook nu weer werd het een heus avontuur. Met veel geluk raakten we net met 11 vaste spelers - met dank aan Niels die hiervoor speciaal zijn studies verwaarloosde – en onze technische staf mocht bijgevolg terug de invallersbank sieren. Onder het mom “Doe ook eens iets tegen de opwarming van de aarde” propten we ons eens in drie wagens in plaats van in de gebruikelijke 10. In het aanschijn van het kappelleke op de muur van Geraardsbergen kreeg Tim plots een goddelijke ingeving, de truitjes zaten nog in de koffer van zijn auto die nog op zijn oprit stond te blinken. Brecht, die reed, gooide onmiddellijk het stuur om en scheurde terug richting Louise. Toen Tim Katrien ter hulp belde, bleek dat onze truitjes blijkbaar iets hadden opgevangen over superpromoties in de Makro, want ze stonden reeds op de bijhorende parking in De Pinte. Dit was dus een verloren zaak en eens aangekomen op Ten Houte scharrelden we vlug enkele truitjes, broekjes en kousen bij elkaar en scheurden met een rotvaart terug naar downtown Manolito. Niet ver voorbij de koekamer viel Brecht plots in om de truitjes te checken op nummers. Deze hadden helaas hun kat gestuurd, dus moest er terug gebeld worden. Na het fiat van de scheids en de Manolito-boys zou er toch kunnen gespeeld worden dus raceten we naarstig verder. Onkerzele had trouwens niet veel keuze, want indien ze zouden weigeren om te spelen, had de scheids hen toch een forfait aangesmeerd omdat ze hun lijnen niet wouden witten. Het was de dag ervoor waarschijnlijk Manolito’s grote Snuiffuif geweest en ’t poeder was op. Kort voor 10 uur waren we dan eindelijk in Onkerzele gearriveerd en baanden we ons een weg door het café naar het veld. Uit het café in de gang gekomen hing er een bord “jonge duiven” naar links, wat enigszins voor verwarring zorgde. Dit was immers geen allusie op onze jeugdige leeftijd voor een oude reserven ploeg, maar wel degelijk voor jonge duiven. Hoe die daar binnenraken en wat zich daar dan precies afspeelt, blijft vooralsnog een raadsel. Na de gang kwamen we in de “feestzaal” en nog waren de verrassingen niet op. Halverwege de dansvloer stond een tractor met de grasmaaier nog aan. Ik probeerde het soort feestje te verzinnen waarbinnen dit scenario enigszins steek zou houden, maar dit zou ons net iets te ver leiden.
Vijf voor tien raakten we dan toch allemaal gekleed op het veld en vooral de Jé zijn ballenknijper maakte indruk. Deze hele historie voorspelde weinig goeds voor de wedstrijd… En in de aanvangsfase was het reeds zover: niet opgewarmd liet Bart een goed gegeven corner door zijn handen rechtstreeks binnenglippen, 1-0. We herpakten ons echter snel en Remie ronde een eigen actie fijntjes af. Tim zette de trend verder en knalde een streep vanuit de rechterhoek van de carré onder de deklat onhoudbaar binnen, met een knipoog naar zijn treffer op Schorisse. Niels werd voor zijn opoffering beloond met een plaats vooraan en hij bedankte hiervoor met plezier door op aangeven van Remie ook zijn doelpunt binnen te tikken. Vervolgens was het terug Tim zijn beurt. Hij verzilverde een zelf uitgelokte penalty: paal binnen en 1-4.
Onkerzele had intussen al twee bomen omgezaagd en om hen een beetje te kalmeren gaf de scheids hen een strafschop cadeau: een pipo gleed weg op een meter van Kris, wat blijkbaar als een overtreding kon gezien worden. 2-4
Gelukkig had Onkerzele nog een ironisch gevoel van rechtvaardigheid: Cubberke knalde een slechte voorzet van Remie listig in de korte hoek voorbij zijn eigen keeper. Brecht kreeg toen blijkbaar wat medeleven, want hij wees de scheids erop dat Onkerzele een corner mocht hebben ook al floot de man in ’t zwart een doeltrap. Onkerzele greep het cadeautje echter met twee handen vast want ze namen de corner op de volley en de bal verdween hoog in het dak van het doel. 3-5
Wat later leverde het doorjagen van Bram een vrije trap op. Die van Manolito zaagden nog een boomke om bij den arbiter, wat Wim laconiek beantwoorde met een droge knal in de rechterbovenhoek en zo de ruststand van 3-6 vastlegde.
Na de rust zakte de wedstrijdkwaliteit naar een Siberisch niveau. Niels breidde onze voorsprong wel nog uit tot 3-7 door attent te volgen op een knal van Remie, maar later incasseerden we nog twee doelpunten doordat we inslaap gevallen waren door het triestige spelniveau. De werd wel nog goed binnengepoeierd na een Manolitonaar na een kleine dekkingsfout van Wim, maar de tweede was echte wel niet meer om aan te zien. Wim deed een zwakke voorzet met zijn hoofd afwijken, waarna Bart de bal tegen zijn eigen hoofd sloeg en zo in eigen doel kopte.
Jé mocht ook nog even zijn ballenknijper showen en kon ook nog bijna scoren, maar struikelde helaas op volle snelheid over de bal. Jas viel ook nog in voor de laatste 20 minuten.
De scheids wist ook nog te melden dat indien Onkerzele niet tevreden was over zijn leiding, ze maar hoger moesten gaan spelen om betere arbiters te krijgen, maar dat dit er gezien wat hij van hun spelkwaliteiten had mogen zien er waarschijnlijk niet echt inzat. We haalden de drie punten binnen en overleefden de “made in Auschwitz”-kleedkamers, dus kunnen we wel zeggen dat de opdracht geslaagd was.

Statistieken

Speelden voor KVVVA: Bart, Kris VN, Brecht, Jonas, Thomas, Tim, Wim, Jan, Bram, Remie, Niels, Jasper en Jeremy
Doelpunten voor KVVVA: Remie, Tim (2x), Niels (2x), own-goal, Wim
Geel KVVVA: /
Rood KVVVA: /

[terug naar overzicht verslagen]